,,Ordinary Girl''-cz.1(Ucieknijmy stąd, proszę)

                                                      Piosenka do opowiadania:

Nie dawno przeprowadziłam się z rodzicami do Los Angeles.
Nie jestem jedynaczką,mam czwórkę rodzeństwa.

Najstarszy z nas to Justin,dogryza mi na każdym kroku.

 Są takie momenty,że mam go po dziurki w nosie ale jakoś daję radę.

Następna jest Katie, ona jest..

Jest po prostu piękna,mądra,pewna siebie, całkowite przeciwieństwo mojej osoby.Jest ideałem.

Pewnie pomyślicie że jestem zakompleksioną nastolatką ale tak nie jest..

Z resztą nie ważne nie mówmy o mnie..

Najmłodsze z całego rodzeństwa to Maggie i Lili ,gdyby ich nie było nie wiem co bym zrobiła.

Są takie urocze..ohh...kocham je nad życie..

Nie wyobrażam sobie życia bez żadnej z nich.

Są całym moim światem.

No więc.. jak mówiłam,nie dawno się tu przeprowadziłam..

Skończyłam szkołę z średnimi ocenami.

Nie ma się czym chwalić w każdym bądz razie mogło być lepiej.

Nadeszły moje ukochane wakacje.

Spałam smacznie w moim ogromnym łóżku.

Nagle  obudziły mnie krzyki mamy.

W sumie u nas w domu to już norma.

-Katie!nie denerwuj mnie!powiedziałam ci ,że będziesz robiła co chcesz,dopiero gdy pójdziesz na swoje.Na razie to mieszkasz pod moim dachem więc ja tu decyduję co jest dla ciebie dobre.

A teraz wybacz ale nie mam czasu,śpieszę się do pracy i zejdz mi z oczu.!-powiedziała,-wykrzykując całe zdanie na jednym wydechu.

Po czym zeszła na dół po schodach.-Dobrze!Jeśli tak bardzo tego chcesz..to w tej chwili pakuję się i wyprowadzam!-powiedziała Katie,Która była o mały włos przed wybuchem płaczu.-Mam dość mieszkania z taką matką bez serca,nie potrafisz, się nawet nami zająć,nie znasz swoich dzieci nie widzisz tego?! 

Mam nadzieję że Rosie obudzi się w końcu,zobaczy jaka jesteś naprawdę  i zrobi to samo co ja-dodała.

Po usłyszeniu tych słów pomyślałam sobie..

,,Ale je to doskonale wiem Katie,ja wiem jaka ona jest...'' 

-Pracuję i mam  zaoszczędzone pieniądze więc poradzę sobie sama bez ciebie i nie licz na to że będę błagać cię na kolanach o powrót.!-krzyczała.

 -Proszę bardzo,jesteś już dorosła dawno powinnaś się usamodzielnić,a Rosie daj spokój ona..wie co robi..

I nie próbuj mydlić jej oczu.

Nie rób przy niej ze mnie potwora.

-Słucham?!Nie no nie wierze ..mamo proszę cię ..

Twoim zachowaniem sama powodujesz że każdy się ciebie boi,odtrącasz od siebie nawet swoje dzieci.-wydusiła Katie ze łzami w oczach.

Nie mogłam już dłużej słuchać tej kłótni.

Musiałam zainterweniować.

Wstałam,założyłam na siebie satynowy szlafrok

Podeszłam do drzwi ,chwyciłam za klamkę i otworzyłam je gwałtownie.

Mama stała na dole schodów a Rosie opierała się o ramę schodów na górze gdzie znajdowały się nasze pokoje.

-Co tu się dzieje?!-powiedziałam.
 Czy w tym domu zawsze z rana musi ktoś się kłócić?!

Proszę was uspokujcie się, ludzie chcą spać.-dodałam

Katie ocierała dłońmi swoje łzy,spływające jej wielkości grochu po policzkach.

Natomiast mama stała z rękami na biodrach  spoglądając na mnie i na moją siostrę.

Widziałam w jej oczach złość a jednocześnie ..dzikość ..

Naprawdę bałam się jej.

Po kilku minutach stania mama zabrała swoje rzeczy,założyła żakiet od niebieskiej sukienki która miała na sobie i wyszła przez szklane drzwi domu do pracy.

Katie nie wytrzymała napięcia,oparła się o ścianę i zjechała po niej upadając na ziemię.

Zaczęła płakać jeszcze bardziej,a ja nie wiedziałam jak jej pomóc.

-Ej ..Katie nie płacz proszę.-powiedziałam podchodząc do niej.

Po czym przykucnęłam i mocno przytuliłam siostrę do swojej piersi.

-Dlaczego ona to robi,dlaczego tak się zachowuje..-wyszeptała płaczem Katie.

-Nie wiem,naprawdę nie mam pojęcia.-odpowiedziałam.

Siedziałam i uspakajałam ją już przez dobre 10 min..

Ciągle powtarzała..że nie chce tu mieszkać i że musi jak najszybciej stąd zniknąć.

W pewnym momencie usłyszałam płacz Maggie i Lili.

Wstałam z podłogi i poszłam zobaczyć co się stało.

Podeszłam do drzwi dziewczynek ,weszłam do pokoju a

Moje małe kochane kruszynki kiedy tylko weszłam uśmiechnęły się do mnie i momentalnie przestały płakać.

Moje siostrzyczki stały na nóżkach w łóżeczku i na mój widok prawie obgryzły drewnianą poręcz łóżeczek.

To może brzmi śmiesznie ale tak było.

Dlaczego tak się cieszyły? bo to ja od rana do wieczora zajmuję się nimi ponieważ rodzice pracują,Katie również a Justin wychodzi 0 5 nad ranem aby ćwiczyć na torze wyścigowym ze znajomymi.

Wyciągnęłam je i wzięłam obie na ręce,nie sprawiało mi to problemu ze względu na to że były one drobniutkie,nosiłam je na rękach z lekkością.

Położyły swoje malutkie główki na moich ramionach i ponownie ,powoli zasypiały. Chciałam prosić o pomoc Katie aby pomogła mi położyć Magie i Lili do ich łóżeczek.

Sama nie mogłam tego zrobić,bo jeszcze stała by się im  krzywda i wtedy chyba umarłabym z przerażenia.

Wróciłam się na korytarz z małymi na rękach gdzie jeszcze 30 min temu uspakajałam tam moją starszą siostrę.

Ale po niej nie było ani śladu,na stoliku leżała tylko karteczka

Z napisem:

,,Wyszłam do pracy i jeszcze coś załatwić po drodze.Czekaj na mnie,postaraj się nie zasnąć,wrócę trochę pozno ale tylko wtedy będziemy mogły na spokojnie porozmawiać.Kocham Cię,Katie.’’

Czułam że dzisiejsza rozmowa z nią nie będzie przyjemna,obawiałam się najgorszego.

Po ciężkim poranku przeszłam do swoich ,,codziennych’’obowiązków domowych,miałam okazje ogarnąć porządnie dom..włączyłam swoje ulubione piosenki Michaela Jacksona którego tak uwielbiam i zaczęłam sprzątać..

Za nim się odwróciłam wszystko było gotowe.

Spojrzałam na zegarek.

-O nie! Zaraz wraca tata a obiad jeszcze nie gotowy.-powiedziałam do siebie.

Odłożyłam mopa na miejsce i przeszłam do kuchni.

Postanowiłam że zrobię Tacie niespodziankę i zrobię jego ulubione danie.

A mianowicie ,,Kotlet schabowy z frytkami’’

Tak..tak ..wiem ..wiem..brzmi to bardzo klasycznie ale nic innego na szybko nie mogłam wyczarować.

W pewnej chwili usłyszałam że ktoś wchodzi do domu ..

-Cześć tato!-krzyknęłam lekko.

Odpowiedzi nie usłyszałam,wysłuchiwałam tylko kroki które wędrowały w stronę kuchni.

Kiedy poczułam że ktoś za mną stoi odwróciłam się szybko ..i kto to był?

Taak mój braciszek Justin..

-Od kiedy to ja jestem twoim tatą?-odpowiedział z uśmiechem

-O jejku pomyliłam się,każdemu się to może zdarzyć mądralo..-odparłam wytykając mu język

-Pff..przecież nic takiego nie powiedziałem..moja mała kuchareczko ..-powiedział złośliwie.

-Zaraz dostaniesz w łeb z patelni..chcesz?-stanęłam z jedną ręką opartą na blacie a w drugiej trzymałam patelnie.

-Nie,nie ja już pójdę –zaśmiał się.

Po powrocie taty usiedliśmy przy stole.

Z moich spostrzegań  mogę stwierdzić że tatowi i Justinowi obiad smakował.

Jednak martwiła mnie jeszcze jedna rzecz powrót mamy i rozmowa z Katie..

Dręczyło mnie to cały dzień.

Tata spostrzegł ,że jestem zamyślona i przebieram tylko widelcem po talerzu..nie zjadając ,ani odrobiny frytek.

-Powiesz co ci jest Rosie?

Spojrzałam z zakłopotaniem na tatę.

-Co mi jest...mnie ..nic mi nie jest wszystko okay.-uśmiechnęłam się lekko.

Wiesz co tato ,ja może pójdę pozmywać i ogarnąć kuchnie a ty odpocznij.

-No dobrze,ale obiecaj mi ze jeśli będziesz miała jakikolwiek  problem to poinformujesz mnie o tym?

Z lekkim zawahaniem odpowiedziałam.

-Tak ..tak tato na pewno tak zrobię.-powiedziała całując tatę w policzek.

I wróciłam do sprzątania i wynoszenia brudnych talerzy.

Kilka godzin pózniej..

Siedziałam z Maggie i Lili w moim pokoju,one bawiły się klockami a ja doklejałam na swoją ścianę kolejne plakaty ze swoim idolem.

-Mike ,nawet nie wiesz jak bardzo chciałabym się z tobą spotkać,porozmawiać.

Jestem pewna że wysłuchałbyś mnie i zrozumiał bardziej niż mama której teraz tak bardzo potrzebuję.-powiedziałam kładąc rękę na jedno z jego zdjęć.

Potrzebuję z kimś porozmawiać...chcę czuć że ktoś mnie kocha..
że ktoś się mną interesuje i że nie jestem sama..

Wiem..że mam kochającego ojca ale to nie to samo co miłość matki..

Tęsknie za tym ..

Mamo gdzie jesteś...- wyszeptałam ze łzami w oczach.

Wieczorem..

Wykąpałam dziewczynki ,przygotowałam im kolację po czym ułożyłam je do snu.

Siedząc w swoim pokoju na łóżku słyszałam otwierające się drzwi na dole w przedpokoju.

Spojrzałam na zegarek była godzina 20:45 to pewnie mama pomyślałam.

Wstałam i zeszłam szybko na dół aby z nią porozmawiać.,

-Cześć mamo,posłuchaj..

Mama zdejmowała buty ,rozmawiając z kimś przez telefon..

-Mamo,słyszysz?

Przeszła obok nie zauważając mnie..i tego że tak  się staram ..tak bardzo pragnę aby w końcu powiedziała że mnie kocha i jest ze mnie dumna..

Spuściłam głowę i weszłam na górę po schodach prosto do swojego pokoju..kładąc się na łóżko..rozpłakałam się.

Przez to wszystko nie wiedziałam kiedy zasnęłam..

Obudziły mnie otwierające się drzwi mojego pokoju..a w nich stała Katie..

-Boże ..ja spałam?..która godzina?..-powiedziałam ocierając oczy.

Wskazówka zegara wybiła północ.

-Posłuchaj-powiedziała Katie,siadając obok mnie na łóżko..

-Tak dłużej nie może być..mama nas nie docenia..szczególnie ciebie ..wiem ile dla niej robisz..

-Ja wiem ale..-wtrąciłam.

-Nie Rosie..nie tłumacz jej..nie dawaj się wykorzystywać-dodała stanowczo chwytając mnie za rękę.

To jest chore..wiec teraz słuchaj uważnie...-powiedziała upewniając się że nikt nie podsłuchuje .

Ucieknijmy stąd i zamieszkajmy razem..

Chodz ze mną Rosie, proszę-wyszeptała szybko , Katie.

*Za jakiekolwiek błędy bardzo przepraszam!!

*Z racji tego że to moje pierwsze opowiadanie to myślę że nie jest tak zle i  że chociaż trochę wam się podoba :) i  mam nadzieję że piosenka pasuje.

*będę wdzięczna za komentarze !! :)